J. P. Migne (editor), Patrologiae Latinae Cursus Completus CCII (Paris 1855), no. XII, columns 1351-1352 [JL 15518]:

 

Urbanus episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus archiepiscopis, episcopis et dilectis filiis abbatibus, prioribus, et caeteris Ecclesiarum praelatis, ad quos litterae pervenerint, salutem et apostolicam benedictionem.

Coelestis altitudo consilii firmam retinens in sua dispositione censuram, sacrosanctam Romanam Ecclesiam, ad cujus regimen sumus licet insufficientes assumpti, supra petram fidei soliditate fundavit: illud ei tribuens in apostolicae confessionis fortitudine firmamentum, cui nec procella turbinis, nec praevalere possit spiritus tempestatis. Unde ipsa universalis mater Ecclesia usque ad consummationem saeculi manentem secum retinens Salvatorem, ita, juxta canticum Salomonis, quem dilexit amplectitur (Cant. III), ut pro nulla rerum varietate, vel temporum, ab unitate suae fidei vel pietatis proposito separetur.

Licet enim vel crebra decedentium mutatione pastorum in varia discrimina frequenter inciderit, vel per mundanae malignitatis incursum, persecutiones innumeras pertulerit et labores; nunquam tamen eam gratia divina deseruit, quominus robur ejus in qualibet tentatione proficeret, et inde obtineret spei suae gaudium, unde susceperat fidei firmamentum. Sic igitur ante paucos hos dies faciente cum ea Domino signum in bonum, quamvis ipsam de transitu pii Patris Lucii non modicus dolor tristitiaque turbavit: statum tamen ejus in unitate Spiritus et vinculo pacis divina providentia conservavit, ut post vespertinos fletus, laetitia matutina succederet, et ipsa velut columba pulcherrima suis laetificata gemitibus, sine ruga prorsus et macula candoris sui pulchritudinem retineret.

Defuncto siquidem piae recordationis patre ac praedecessore nostro domino papa Lucio, et reverendissimo ejus corpore honorifice tumulato, habitus est a fratribus de successoris electione tractatus, in quo tanta fuit unitas omnium, tantaque ad invicem concordia singulorum, ut ille intelligatur operatus in eis, in cujus manu corda sunt omnium, et per quem adunatur diversitas animorum. Ceterum, cum plures essent in Ecclesia Dei viri venerabiles et prudentes, in quos eorum vota concurrere consultius, ut credimus, et dignius potuissent, ad insufficientiam nostram oculos intenderunt: et factum est, sicut Domino placuit, ut nos, quibus ad dignitatis tantae fastigium nec vires nec merita suffragantur, in patrem sibi elegerint et pastorem. Nos autem licet nobis conscii propriae infirmitatis essemus, ita ut crederemus eorum proposito non immerito resistendum, ne tamen ex dilatione negotii vel pertinacia ruluctandi aliquod in Ecclesia periculum proveniret, consensimus, licet inviti, injuncti oneris subire laborem, ab eo sperantes dirigi gressus nostros, qui beato Petro in fluctibus naviganti et fiduciam praestitit ut in mare descenderet, et potenter occurrit ut dubitans non periret (Matt. 14: 30-31)

Nunc igitur in eo loco et officio constituti, in quo valde indigemus omnium fidelium suffragiis adjuvari, ad vos tanquam ad speciales Ecclesiae Romanae filios cum fiducia et securitate recurrimus, vosque benedictionis apostolicae praevenientes alloquio, litteris familiaribus admonemus, rogamus attendentius, et exhortamur in Domino, quatenus transitum supradicti Patris et domini nostri Lucii devotis orationum suffragiis prosequentes, fidem et devotionem, quae nobis pro reverentia beatorum Petri et Pauli apostolorum et apostolicae sedis communiter debetur ab omnibus, vos specialiter impendatis, ita quod ex hoc et a Deo praemium consequi, et majorem semper gratiam valeatis in oculis nostris et totius Ecclesiae promereri.

Datum Veronae, secundo Idus Januarii [January 12, 1186]

 

---

Baronius-Theiner 19, sub anno 1186 no. 1, p. 539. J.-D. Mansi, Sacrorum Conciliorum nova et amplissima collectio XXI, 496.

---

 

A similar letter was sent to the Emperor Frederick on December 1, 1185, but with a different closing paragraph [JL 15475, p. 493]:

Illud quoque nobis fiduciam prestat et vigorem, quod praesentie tue vicinitas, quam nobis in hoc tempore pietas divina providit, nostre sustentet inicia novitatis et tanto nobis libentius manum porrigat ad profectum, quanto firmius cor et desiderium nostrum in imperatorie dignitatis est amore fundatum, pro qua scilicet dignitate nimirum parati sumus cum Dei adiutorio facere omne quod possumus, ut cum tui honoris et salutis augmento ecclesiam et imperium simul perpetua dilectione iungamus. Unde licet imperialis humanitatis affectus non modicam conceperit de predecessoris nostri morte tristitiam, habet tamen materiam consolationis et gaudii de sincero circa se voto ac desiderio successoris, ad id sine dubio nostra intentione directa, ut si quid ad supplementum pacis et proventum imperialis honoris ab ipso intermissum est vel dilatum, nostro ministerio compleatur. Rogamus autem imperialem clementiam et hortamur, quatenus aures clementiae tuae detrahentium oblocutionibus non inclines, sed ita nobis et ecclesie Dei, presertim in huius articulo novitatis, robur et fortitudinem administres, quod cum preconio laudis et glorie tue orbis universitas recognoscat, qua(ntu)m in nobis commodi et utilitatis accreverit, quod ecclesie, pastoris sui obitu destitite, opportuan vicinitas mansuetudinis imperiret.

---